Yenə gəldi çatdı bu an. Hansı ki, yenə havanın boğunuq, hamının susqun, Çiçəklərin solduğu o an. O an ki, üç ildir hər dəfə eyni, ancaq əslində bənzəri görünməyən hissləri keçirdirəm. O hissin nə olduğuna gəldikdə isə çox danışmaq istəmirəm. Bircə onu deyim ki, Azərbaycana gələcəyim hər dəfə və Azərbaycandan bura gələcəyim hər o an, eyni hisslərlə zincir kimi bağlıdır. Yenə cümlələrim qəliz, bir o qədər də ləzizdir =). Bu gün axşam burdan çıxıram. Osmanlı torpaqlarına bir baş çəkib, yenə qayıdacağam öz evimə. Nətər deyərlər: Tüklünün gəzib-dolanıb, dönəcəyi yer kürkçü dükanıdır. Məndə öz öləcəyim yerimə qayıdıram. Vətənimə! Sözümün canı odur ki, Bugün burda axırncı günüm olmağına baxmayaq, buranın mənim vətənim olmamağına baxmayaraq. Buralar mənə doğmadır, əzizdir. Ancaq yenədə Ölməyə vətən yaxşı deyib, sizlərində Yaxşı yol kimi sözlərini eşidib, yoluma davam etmək məcburiyətində olduğumu bilə-bilə yenə də burdan ayrılmaq istəməyəcək qədər ağıllı və eyni zamanda ağılsız olduğumun fərqindəyəm. Necə demişdim: Yenə cümlələrim qəliz, bir o qədər də ləzizdir =)
Qalın Salamat.
İ.H 25/05/2014 - Kharkov / Ukraine
Yazıya Bloqdan keçid 
Dəfə Olub.
Dəfə Olub.
0 коммент.:
Yorum Gönder
Rəy üçün Təşəkkür edirəm =)